خورشیدِ سوزان

خورشید هم دگر قصدِ شوخی دارد با ما انگاری

قصدِ ذوبِ همه یخ های قطبین را دارد انگاری

مَرد

ساده بود ولی نه ساده لوح...

...هر روز بیشتر از دیروز

دعاهای پای سجاده اش هیچگاه کم نمیشد...بلکه هر روز زیادتر هم میشد!

به چه قیمت؟

امید می دهی...امیدهایت به چه قیمت؟

میخواهی عشق از یادم رود، به چه قیمت؟

سبیلِ پدر

از راهرو صدایی می آید، صدای کفش است که به پله ها می خورد، یکی دارد از پله ها بالا می آید. ولی این صدا، مثل همه ی راه رفتنِ روی پله ها نیست...صدای پایی خسته است...پایی که یک روز دیگر، یک مردِ پنجاه ساله را، از ساعت 7 صبح تا 6 بعد از ظهر، این طرف و آن طرف برده؛ که به قول خودش، یک لقمه ی حلال سر سفره آورده باشد!

به اطرافمان خوب نگاه کنیم

میدانم که میدانید؛ ولی گفتم شاید بد نباشد که حداقل یک یادی از انسان هایی که حق بزرگی بر گردن ما دارند شده باشد.

یه خاطره از فردا

...آلبوم قشنگی بود...

درسته خراب آقا محسنیم (اونم بعد کار عجیبی که بعد سیزده سال کرد...!) ولی خب بلخره اسمش با اسم آقا محسن هم خانوادس دیگه...

مدال افتخار

...medal of honor

به جرات میتونم بگم یه زمانی، تموم وقتمو صرف این بازی کردم...عجب بازی ای بود لعنتی...یادش بخیر...

حال خوب

حالش خوبه امشب...

دردِ نیمه مشترک...

گفت: با کلمات زیر جمله بساز...

شب/نا امیدی/غم/تنهایی/مرگ/درد

...گفتم: جمله...؟! من تمام عمرمو با اینا زندگی ساختم...!