کمی خیال بازی!

امروز همه به پای صندق های رای می روند؛ امسال جمعیت خوبی آمده...با تمام سلیقه ها آمده اند. چپی، راستی، اینوری، آنوری...نامزد ها هم از همه مدل هستند...صالح، کاری، مجهول الهویه، دزد، کثیف، فریبکار...خلاصه جایتان خیلی خالیست...اینجا همه جمعند!

کم کم دیگر به ساعات آخر رای گیری نزدیک می شویم؛ کار بسیاری از حوزه ها تمام شده و درها را بسته اند. برخی شایعات مبنی بر کمبود تعرفه در بعضی نقاط وجود داشت که شک نکنید همگی از خُدعه های دشمن بود که به خواست الهی به سرانجام نرسید.

در خیلی از نقاط شمارش رای ها انجام شده و دارند دست دست می کنند تا مسئولین اجازه ی انتشار آنها را بدهند. شاید باورنکردنی باشد...نتیجه را می گویم؛ کسی درست و شفاف صحبت نمی کند ولی زمزه هایی مبنی بر انتخاب همان پیروان رئیس جمهوری سابق شنیده می شود. با گذشت زمان همه چیز روشن می شود. بله...کشور در بهتی عجیب فرو می رود...مگر می شود؟! رئیسی؟!

بسیجیان و همان ریش مسلک ها به خیابان ها ریخته اند و غرق در شور و شعف اند؛ شادی می کنند و مدام صلوات می فرستند و شیرینی و شربت پخش می کنند. هنوز عمق ماجرا را درک نکردم، قبول چنین اتفاقی خیلی سخت است...شاید غیر ممکن...مگر می شود؟ یعنی باز هم به عقب برگشتیم؟!

تا چند روز این شادی ها ادامه دارد و ما هم سعی به باور قضیه می کنیم، ولی انگار اتفاقاتی در حال وقوع است؛ آمریکایی ها حرف از تحریم های جدیدی می زنند که از قرار معلوم تا کنون در هیچ جای دنیا اجرا نشده است. ناو های آمریکا به خلیج فارس آمده اند و هر روز با عربستان رزمایش های مشترک انجام می دهند. انگار خود را برای اتفاقی بزرگ آماده می کنند. یعنی چه اتفاقی؟!

قیمت ارز و طلا هر روز بالاتر می رود و نرخ هایش سر به فلک کشیده است. رئیس جمهور مدام در سخنرانی های خود به مردم امیدهای واهی می دهد و با نیرنگ و فریب می خواهد که آنها را آرام کند. هر روز در گوشه و کناری، مردم به خیابان ها می ریزند و با شعارهایی علیه رئیس جمهور و حکومت، از رای هایی که دادند پشیمان هستند و رئیسی و دوستانش را متهم به اِغفال خود میکنند و بر خود هم فحش و لعنت می فرستند! افسوس که دیگر فایده ای ندارد...دیگر دیر شده است. هر روز کلی جوان و زن و مرد و دانشجو را به علت برهم زدن امنیت ملی کشور دستگیر می کنند. کشور شبیه شرایط حکومت نظامی شده فقط اسمش را نمی آورند. حکومت هم برای منحرف کردن افکار، دست به کارهای عجیب و غریب می زند؛ در پیاده رو ها دیوار می کشد، تلگرام و اینستاگرام را فیلتر می کند و سعی بر بستن راه های ارتباطی مجازی مردم با دنیا می کند، اخبار ها مدام از گل و بلبلی شرایط می گویند و سانسور خبری غوقا می کند، نمی دانند که مردم دارند اوضاع را نه تنها می بینند بلکه با گوشت و پوست و استخوان خود لمس می کنند. حرف از یاری کشورهای دوست مانند جیبوتی و چلغوزستان می زنند که آنها ما را تنها نخواهند گذاشت.

قحطی و بدبختی و فلاکت در کوچه و خیابان های شهر ها زندگی می کند و مردم دیگر پولی برای خریدن نان شب خود ندارند. مردم حرف های آقای جهانگیری را در ایام انتخابات به یاد می آورند که می گفت یادتان هست که "کره" نبود؟ آیا میخواهید به آن زمان باز گردید؟! ولی دیگر یادآوری این موضوعات فایده ای ندارد...اوضاع دیگر حل نخواهد شد. حسن روحانی هم در گوشه ای از شهرهای حاشیه ای تهران، در یک کوچه ی باریک، در یک خانه ی محقر زندگی میکند و فقط به آسمان نگاه می کند و برای حل مشکلات مردم و هدایت و نجات آنها دعا می کند.

چندی نمی گذرد که قسمت هایی از غرب ایران در اشغال داعشی هاست و آمریکا هم با جنگنده های خود بر فراز آسمان کشور پرواز می کند و گاهی با بمب و موشک و گاهی هم با بسته های حمایتی خود، مردم را مهمان می کند. دیگر کشور نفس های آخر خود را می کشد...به نظر می آید که دیگر همه چیز تمام شده...همه چیز!

..

...

نگران نشید...همونطور که میدونید الحمدالله فرد با لیاقتی مثل حسن روحانی رئیس جمهور شده و مردم هم با انتخابی هوشمندانه و درست، آینده ی روشنی برای کشور خود رقم زدن...آینده ای که در اون هم چرخ سانتریفیوژ ها می چرخه و هم چرخ زندگی مردم و اقتصاد کشور...دیگه گرفتن یارانه یه مَثل یک جوک خنده دار شده! دیگه رفاه زندگیمون به نقاط اوج خودش نزدیک شده، انشالله که تا 1408 هم با اسحاق قهرمان خواهیم گذروند و با تمام دنیا دوستیم و همه جا صلح و صفا برقراره...حتی دیگه سایپا و ایران خودرو هم پراید و سمند نمیزنن؛ ماشین هایی خیلی قوی تر و بهتر از بنز و بی ام و میسازن و دغدغه ی خیلی از مردم این شده که سوار موستانگ بشن یا کامارو! حتی بعضی ها از خوبی ها و ترجیح تسلا به بوگاتی حرف میزنن و میگن که خریدن اون منطقی تره!

بگذریم...ببخشید که با جملات بالا اوقاتتون رو کمی تلخ کردم...گفتم یکمی در این شب های عزیز، خیال بازی (ادبیش میشه خیالبافی) کنم! با اجازتون منم دیگه باید برم، امشب به واشنگتن پرواز دارم، باید خودمو به موقع برسونم.

موفق و مؤید باشین

31 اردیبهشت 1397