درد

از هرچه بگذریم، سخنِ دوست خوش تر است...

سایه

این دنیا...دنیای عجیبیه...کلا عجیبه! توی خیلی از موضوعات، یهویی توی یه جای خاص و کاملا غیر منتظره، یه اتفاقی میوفته که حتی فکرشو هم نمیکردی...غافلگیری در حد مرگ!

هنوزم هست...

یخرده کارام مونده بود، مجبور شدم تا دیر وقت دانشگاه بمونم و به کارام برسم. صبح هم چند جا باید میرفتم واسه انجام یسری کارای اداری. خیلی خسته شده بودم؛

فرهاد

نیم ساعتی رو در صفِ عابر بانک مونده بود، توی گرمایی که هنوز از اوجِ خودش خیلی فاصله داره ولی بازم اذیت کنندست، همراه با خستگیِ یه روزِ کاریِ دیگه با سر و کله زدن با جماعتی خسته و بی اعصاب تر از خودش!

حماسه

ایران دوباره حماسه آفرید...

خط مُـــــــمتد

ما در حال انجامِ وظیفه ایم...دِلا شیره، تا ابد با ترس غریبه ایم...

...چشم در راه

تو را من چشم در راهم

این است من

این من است؛

حاجی فیروز

نزدیک عید بود و خیابون ها شلوغ. با اینکه مردم درحال خرید عید بودن و شور و حال خاصی داشتن ولی با وضعِ بدِ مالیِ این چند وقته، ترافیک هم خیلی اعصاب خورد کن شده بود. مسیری که درحالت عادی، تو نیم ساعت رد میشدم، حالا  یک ساعت بود که توش گیر کرده بودم و تازه مسیر نصف شده بود! یخرده که جلوتر رفتیم دیدیم یه تصادف شده؛

وجدان

مرامت بین همه زبان زد بود

صدایت، آویزه ی گوشم بود

مستِ آن چشم ها بودم ولی

موهای پریشانت چیز دیگر بود