خسته نباشی
خستم...
ولی نه بخاطر مد شدن خستگی
نه بخاطر ورداشتن فاز خستگی
نه بخاطر یه روز کاری سخت
نه بخاطر ورزش سنگین باشگاه
نه بخاطر نمره ندادن استاد
نه بخاطر کشیدن یه نخ سیگار کمتر تو روز
نه بخاطر به هم زدن با دوست ... م
نه بخاطر قطع شدن یارانه ها
نه بخاطر اوضاع شلم شوروای مملکت
نه بخاطر فرجام برجام
نه بخاطر مترو
و حتی نه بخاطر خودم
...
..
.
بخاطر اون پسر دختری که هر روز دست همدیگرو میگیرن و با هم حرف های عاشقانه میزنن و تو شهر دوردور میکنن و هفته ای سه بار میرن کافی شاپ و یه چیزی میخورن که اسمشم بلد نیستم و از لباس همدیگه تعریف میکنن و ولنتاین واسه همدیگه هدیه میگیرن و واسه هم خاطره تعریف میکنن و نصف علاقشونو وسط مردم به هم نشون میدن و تو تلگرام یسره باهم می چتن و استیکرای عاشقونه میفرستن و هر چند وقتی گوشی همدیگرو چک میکنن و درباره ی آرایش و مدل مو و ابروی همدیگه نظر میدن و ...
ولی فقط همینجوری خسته نمیشم...وقتی میبینم که هیچ اسمی از هم تو شناسنامه هاشون نیست وهیچ نسبتی باهم ندارن به جز دوستی، اون وقته که خسته میشم...وقتی که میبینم دختره یه چادر سیاه هم رو سرش گذاشته خسته میشم...وقتی صمیمی ترین دوست و رفیق مسجدیمو بعد چند وقت تو این وضع میبینم خسته میشم...
وقتی آینده ی زندگیشونو جلوی چشمام میارم و نظاره میکنم خسته میشم...
اون وقته که خسته میشم...اون وقته که از تمام دنیا خسته میشم...از تمام چیزایی که بالا گفتم خسته میشم...
...الآنه که خستم...خیلی خسته...
...براتون دعا میکنم که هیچ وقت خسته نشین
...برام دعا کنین که خستگیم در بره
...
