...هر روز بیشتر از دیروز

دعاهای پای سجاده اش هیچگاه کم نمیشد...بلکه هر روز زیادتر هم میشد!

سبیلِ پدر

از راهرو صدایی می آید، صدای کفش است که به پله ها می خورد، یکی دارد از پله ها بالا می آید. ولی این صدا، مثل همه ی راه رفتنِ روی پله ها نیست...صدای پایی خسته است...پایی که یک روز دیگر، یک مردِ پنجاه ساله را، از ساعت 7 صبح تا 6 بعد از ظهر، این طرف و آن طرف برده؛ که به قول خودش، یک لقمه ی حلال سر سفره آورده باشد!

عشق تویی

بی عشق تو نتوان گذری را گذراندن

بی لطف تو نتوان پی معشوق دویدن

توقف مطلق

عشق را سر بِبُر...

و همینطور من را...

و سرانجام خودت.

دردِ نیمه مشترک...

گفت: با کلمات زیر جمله بساز...

شب/نا امیدی/غم/تنهایی/مرگ/درد

...گفتم: جمله...؟! من تمام عمرمو با اینا زندگی ساختم...!