و دیگر هیچ.../قسمت اول

ای حسین، ای شهید بزرگ، آمده ام تا با تو راز و نیاز کنم.

عقیقِ یَمانی

هشت صد...به یادِ شبِ هشتم...

گرفتار

دل خوش به بیراهه، دل خوش به همه دنیا

دل خوش به غم امروز، به آزادیِ فردا

خشتک های پرچم

داشتم توی پیاده رویی شلوغ قدم میزدم. یه آقا پسرِ به نسبت تپلی هم با یه شلوارِ بسیار تنگی داشت جلوم می رفت.

تغییر ده قضا را ...

ساعت زنگ میزند؛ از زیرِ پتو، دستی دراز میشود و دکمه ی بالای ساعت را می فشارد و دوباره به زیرِ پتو بر می گردد.

خورشیدِ سوزان

خورشید هم دگر قصدِ شوخی دارد با ما انگاری

قصدِ ذوبِ همه یخ های قطبین را دارد انگاری

مَرد

ساده بود ولی نه ساده لوح...

صدای آشنا

در پیاده رو قدم میزد. از میان شلوغی ها و جمعیت عبور میکرد. نگاه میکرد...به مردم ولی فقط این چشمهایش بودند که آنها را میدیدند نه افکارش!

...هر روز بیشتر از دیروز

دعاهای پای سجاده اش هیچگاه کم نمیشد...بلکه هر روز زیادتر هم میشد!

به چه قیمت؟

امید می دهی...امیدهایت به چه قیمت؟

میخواهی عشق از یادم رود، به چه قیمت؟